Όταν περπατάμε στο πεζοδρόμιο προσπαθούμε να μην πατάμε στις γράμμες ανάμεσα στις πλάκες, ή και στις ρωγμές τους. Ειδικά εμείς των οποίων η εμμονή έχει ξεπεράσει τα όρια εκνευριζόμαστε όταν οι πλάκες είναι πολύ μικρές για να καλύψεις μια πλάκα ανά βήμα και ταυτόχρονα πολύ μεγάλες για δύο πλάκες ανά βήμα.
4 σχόλια:
Όταν παρουσιάζεται αυτό το δριμύτατο πρόβλημα, Η ΜΟΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΛΥΣΗ είναι να πατήσεις πάνω στη γραμμή έτσι ώστε αυτή να βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το τακούνι, στην περιοχή της σόλας που δεν έρχεται πραγματικά σε επαφή με το έδαφος!
Πώ!Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια!Με αρρώστησες!
Λογική αλλά δυστυχώς ανεφάρμοστη. Τα καταραμένα sneakers δεν έχουν τακούνι! Εμένα με βασανίζει ακόμα πάντως. Θα εισηγηθώ η πλάκα του πεζοδρομίου να είναι μονοκόμματη. Ένα οικοδομικό τετράγωνο!
Εμένα μου κόλλησαν αυτή την "αρρώστια" οι μαθητές του πατέρα μου στο Αμβούργο οι οποίοι, σε μια εκδρομή τους που ήμουν κι εγώ, μού έλεγαν να μην πατάω τις γραμμές γιατί θα πάθω ηλεκτροπληξία. Από τότε είμαι καταδικασμένος...
Δημοσίευση σχολίου